มีประโยคหนึ่งที่เราได้อ่านเจอในหนังสือชื่อ “ขโมยความคิดของคนที่เก่งที่สุดในโลก” ประโยคนั้นมีอยู่ว่า...
“ความจริงก็คือผู้แพ้ไม่ได้พ่ายแพ้ความล้มเหลว แต่เพราะทัศนคติที่มีต่อความล้มเหลว”

หลังจากได้อ่านประโยคนี้ ทุกคนคิดเห็นอย่างไรบ้าง

ในหนังสือได้อธิบายขยายความของประโยคดังกล่าวเอาไว้ และผู้เขียนขอนำมาสรุปรวมกับความคิดเห็นส่วนตัวดังนี้

“ความจริงแล้วผู้แพ้ไม่ได้พ่ายแพ้ต่อความล้มเหลว แต่เพราะทัศนคติที่มีต่อความล้มเหลว” ขณะเดียวกัน ผู้ชนะก็ไม่ได้ชนะเพราะไม่เคยล้มเหลว แต่ผู้ชนะรู้จักใช้ความล้มเหลวเป็นแรงบันดาลใจ

ในหนังสือกล่าวอีกว่า.. ความล้มเหลวของผู้แพ้และผู้ชนะไม่ได้แตกต่างกัน

ฉะนั้นเราจึงมองว่า.. ทัศนคติของผู้แพ้และผู้ชนะต่างหากที่แตกต่างกัน

กล่าวคือ ทุกคนย่อมต้องเผชิญกับความล้มเหลวเป็นเรื่องปกติ แต่ความคิดและทัศนคติของผู้แพ้และผู้ชนะที่มีต่อความล้มเหลวที่เกิดขึ้นในชีวิตของตนเองต่างหากที่แตกต่างกัน ผู้ชนะอาจมองว่าความล้มเหลวคือจุดเริ่มต้นที่จะกลายเป็นแรงบันดาลใจต่อไป แต่ผู้แพ้มักจะมองว่าความล้มเหลวคือจุดจบ

ดังนั้น หากเราต้องเลือกว่าจะมองและคิดว่าความล้มเหลวเป็นอย่างไร นั่นแหละ..คือตัวแปรสำคัญที่จะพาเราไปสู่การเป็นผู้แพ้หรือผู้ชนะ

นั่นจึงเป็นความจริงที่อาจซ่อนอยู่..ของการเป็นผู้แพ้หรือผู้ชนะ ซึ่งทัศนคติและความคิดของเรานี่เอง คือ ตัวตัดสินและผู้เลือกเอง

ขอขอบคุณหนังสือ ขโมยความคิดของคนที่เก่งที่สุดในโลก โดย เฌอมาณย์ รัตนพงษ์ตระกูล และกลุ่มแนะนำหนังสือควรอ่าน